متن وصیت نامه شهید غلامی:

" وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ "

گمان نبرید آنان که در راه خدا کشته می شوند، مرده اند بلکه آنان زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.

با سلام و درود به پیشگاه بقیة الله امام زمان (عج) و با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و سلام بی پایان به رزمندگان اسلام و به ارواح پاک مطهر شهدا از بدر وکربلا و شهدای ایران و با سلام و دعای فراوان به امت شهید پرور و مردم حزب الله که در راه خدا و برای خدا خدمت می کنند.

وصیتم را با چند سخن گرچه حقیرم به امت حزب الله که دست از رهبر برندارید و سخنان او را با جان و دل در دل خود جای دهید و به آن عمل کنید و دوم آنکه خانواده شهدا و اسرا که صبر و استقامت پیشه بگیرید و زینب گونه رسالت شهدا را به دوش بکشید و الگویی برای مردم باشید که امام فرمود ، شمع و چراغ این ملتید پس پایگاه را ترک نکنید و دعاها را بخوانید و مردم را به این راه الهی و خط حسینی دعوت و بیدار کنید که از خواب غفلت بیدار شوند که آنقدر به مادیات فکر نکنند و در آن فرو نروند و به این وصیت نامه های شهدا عمل کنند ولی نه چه کتابی ، چه وصیتی ، چه پیامی ، چه پندی ، چه راهنمایی از قرآن و پیامبران و امامان بهتر که آنان به آنها عمل نمی کنند وای چه برسد به وصیتنامه شهید. ولی ای مردم بیایید یک کمی فکر کنید که شما هم می میرید و از دنیا می روید و در نزد خدا به میز محاکمه کشیده می شوید. بیایید به معنویت بیشتر فرو بروید و هر کاری که می کنید در راه رضای خدا باشد. نباشد که همیشه بخواهید کلاه سر کسی بگذارید و به چیزی اهمیت ندهید و از کنار آن بگذرید و بگویید به ما چه ، جنگ است به ما چه؟ مال یتیم پایمال می شود به ما چه؟... شما جوانان احساس مسئولیت کنید ، با هواهای نفسانی و نفس اماره خود مبارزه کنید و به جبهه و جنگ اهمیت دهید که در آخرت در نزد اباعبدالله خجل نباشیم و کشته شدن در راه خدا را انتخاب کنید که مردن در بستر ننگ است. ای مردم فرصتی به دستتان آمده و دوستی با خدا و راه خدا؛ بدانید که عاجزترین مردم کسی است که در به دست آوردن دوستان و دوست وامانده شود و عاجزتر از او کسی است که دوستی را که آمده از دست بدهد.

چند سخن با پدر و مادر دارم ، اینکه پدر و مادر من را ببخشید و از خدا برای من طلب مغفرت بکنید. جدا باید ببخشید که نتوانستم در آخر برای شما کاری بکنم باز می گویم مرا ببخشید. مادر جان و پدر جان بدانید که این راهی که رفتم راه حسین است و در مورد رضای خدا من راهم را شناختم و به سویش شتافتم این راه من را از کسی یا فردی نبینید ولی بدانید که این راه حسین است. این راه را حسین به من آموخته ، امیدوارم که مورد رضای پروردگار قرار بگیرد.

سخنی با برادرم:

که برادرم مرا ببخش و از طرف من از تمام دوستان طلب مغفرت و گذشت کن و خدا را در مد نظر خود قرار بده و برای خدا قدم بردار.

سخنی با خواهرم:

که زینب گونه عمل کند و در راه زندگی روش فاطمه را انتخاب کند.

سخنی با دوستان:

که ای دوستان اگر از من خطایی دیده اید مرا ببخشید و از خدا برای من طلب مغفرت کنید و پایگاه را ترک نکنید.

پدر جان مرا ببخش ، اگر کسی طلبی دارد به او بپردازید. خوب از کسانی که در تشییع جنازه ام شرکت کرده اند متشکرم ولی تنها در تشییع جنازه و تسلیت شرکت نکنید بلکه به وصیت نامه ها و چیزهایی که خدا از شما می خواهد عمل کنید باشد که در راه رضای خدا باشد و در درگاه خدا پذیرفته شود. هر چه کردید راه خدا و دستورات خدا ، راه حسین و خط حسینی و مسئولیت انسانی خود.

خدانگهدار. خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

مورخه 27/9/65